MENGELUH LAGI

miss melang damn much walaupun dah lebih 2 bulan aku tinggalkan tempat tu. susah nak ungai dengan kata-kata. ye la.. melang tu tempat aku rasa aku jadi manusia. dekat situ lah aku tahu erti sebenar bersungguh-sungguh untuk dapatkan satu perkara. kawan yang tak jemu menghiburkan. kawan yang sentiasa ada tak kira senang atau susah. kawan sama-sama menangis dan tertawa. kawan yang sentiasa hulur tangan bila aku jatuh. rindunya. noi... kawan gila dan siuman. kepala tak kisah. tak ambil hati dengan gurauan kasar. kawan sama-sama dalam suka dan duka. aku rindu kau sangat-sangat noi. aku belum jumpa kawan seunik kau and aku harap aku tak akan jumpa..
yang lain.... aku takkan lupakan kauorang. kauorang sanggup jadi kawan aku walaupun aku malas nak cari kawan masa tu. tapi kauorang tak jemu pikat hati aku tok kawan dengan kauorang. kat sini situasi berbeza sangat. aku dah tak de kawan nak bergurau tahap melambung macam dulu. kawan gelak sakan sampai tak ingat dunia. kauorang tak ada galang ganti.

hidup kat sini....
PENAT
kelas jauh
satu subject 2 jam.. 
pelajaran agak susah nak mam...


aku baru lepas kuuuiiisssss csc.. jujur beb.. aku tak leh buat. aku pun tak tahulah kenapa. selama ni belajar cikgu or lecturer ajar mmg untuk faham. aku baru sedar, aku dah masuk diploma. bukan lagi budak sekolah, bukan lagi pra diploma yang amat dimanja-manjakan dalam menuntut ilmu. sekarang situasi dah lain. kalau dulu aku belajar and lecturer nak aku faham 100%, sekarang pulak belajar, nak faham 100% kena belajar sendiri. kena ikhtiar sendiri... unbelievable!!!!! aku pun tak tahu nak update ape. kalau ada cerita menarik.. insyaallah aku share.. tata titi tutu..

p/s mungkin aku kena study sampai mcm ni kot. macam aku study tok final pra diploma dulu

0 comments:

Post a Comment

zuraizlita. Powered by Blogger.